Opgehaald en bezorgd vanaf € 29KopersbeschermingAlle items gecureerd door Whoppah Download de Whoppah app hier
Item niet zoals geadverteerd, geld terugAlle items zijn zorgvuldig geselecteerd en 100% authentiekLaat zorgeloos bezorgen of haal zelf opAlleen betrouwbare verkopers
Zakelijke verkoper
Productomschrijving
Italiaans dressoir van Willy Rizzo voor Mario Sabot, 1970
Prachtig groot dressoir in zeer goede staat.
Ontworpen door Willy Rizzo
Geproduceerd door Mario Sabot, Italië 1970
Dit dressoir is afgewerkt in glanzend zwart fineer met verchroomde metalen details rond de randen.
De vier deuren zijn gemaakt van vierkantjes walnoot die in een ruitpatroon zijn geplaatst. De warme, rijke tinten van het notenhout stralen een gevoel van klassieke luxe uit.
Het dressoir is voorzien van een donker spiegelblad dat het een zeer strakke uitstraling geeft en een vleugje glamour toevoegt.
Binnenin is er veel opbergruimte en een legplank achter elke deur.
Dit Vintage Dressoir is niet alleen een mooie opbergoplossing maar ook een kunstwerk. Het tijdloze ontwerp zorgt ervoor dat het naadloos past in verschillende interieurstijlen, van mid-century modern tot hedendaags.
We maken gebruik van verschillende verzendbedrijven voor onze wereldwijde zendingen, op deze manier krijgen we altijd het veiligste transport en de meest prijsbewuste offertes.
Neem contact met ons op voor een scherpe offerte!
De Italiaanse ontwerper en fotograaf Willy Rizzo (1928-2013) trad voor het eerst op de voorgrond in de jaren '60 als chroniqueur van en deelnemer aan La Dolce Vita, de glamoureuze jetset levensstijl van veel internationale beroemdheden en socialites in het naoorlogse tijdperk. Hoewel fotografie Rizzo's eerste liefde was, ontwikkelde hij in de jaren 1970 een passie voor interieurs en startte hij een tweede succesvolle carrière als luxe meubelontwerper. Rizzo werd in 1928 in Napels geboren, maar verhuisde al op jonge leeftijd naar Frankrijk. Op 12-jarige leeftijd toonde Rizzo's moeder interesse in fotografie en gaf hem een Agfa Box-camera. Al snel maakte hij portretten van zijn klasgenoten aan het Parijse Istituto Statale Italiano Leonardo Da Vinci. In de jaren 40 begon Rizzo zijn carrière als fotojournalist en werkte hij voor verschillende Franse publicaties, waaronder Ciné Mondial, Point de Vue en Image du Monde. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog versloeg Rizzo met name de processen van Neurenberg en reisde hij voor Point de Vue naar Tunesië om het conflict in Noord-Afrika te fotograferen, wat later werd gepubliceerd in Life Magazine. Naarmate zijn reputatie groeide, werd hij ingehuurd door France Dimanche om portretten te maken van de rijken en beroemdheden op flitsende evenementen zoals het Filmfestival van Cannes. Rizzo's charme won het vertrouwen van royalty's, hoogwaardigheidsbekleders en filmsterren, waardoor hij deze publieke figuren in ongewoon openhartige momenten kon vastleggen. In de hoop zijn carrière nog verder uit te bouwen, reisde Rizzo in 1947 met Black Star Agency naar New York om Amerikaanse sterretjes te fotograferen. Toen hij twee jaar later terugkeerde naar Parijs, werd hij uitgenodigd om als hoofdfotograaf aan de slag te gaan bij Jean Prouvosts nieuwste publicatie in kleur, Paris Match - een functie die hij 20 jaar lang bekleedde en die een nieuwe cultuur van celebrityfotografen op gang bracht die net zo intrigerend en modieus waren als hun onderwerpen. In 1959 werd hij artistiek directeur van Marie Claire en werkte hij samen met andere modetijdschriften, zoals Vogue. In de loop van zijn carrière fotografeerde Rizzo tientallen sterren, waaronder Brigitte Bardot, Maria Callas, Salvador Dalí, Marlene Dietrich, Jane Fonda, Gene Kelly en Gregory Peck, en sloot hij nauwe vriendschappen met beroemde persoonlijkheden als Coco Chanel, Christian Dior en Jack Nicholson. In 1962 legde Rizzo enkele van de laatste momenten van Marilyn Monroe's leven vast op film voordat ze een paar weken later tragisch zelfmoord pleegde. In 1968 trouwde Rizzo met de Italiaanse actrice Elsa Martinelli en het paar verhuisde naar Rome. Hier begon Rizzo met zijn werk als meubelontwerper, te beginnen met zijn nieuw gehuurde, vervallen Romeinse appartement. Aanvankelijk alleen voor persoonlijk gebruik, creëerde Rizzo een reeks unieke stukken die geïnspireerd waren op modernistische iconen, zoals Mies van der Rohe en Le Corbusier. Maar toen zijn glittervrienden - Rodolfo Parisi, Gigli Rizzi, Franco Rapetti, Salvador Dalí, Brigitte Bardot en dergelijke - bewonderaars werden van zijn werk, werd Rizzo overspoeld met ontwerpopdrachten. Rizzo richtte datzelfde jaar nog appartementen in voor de Italiaanse aristocratie in het Palazzo Borghese en Palazzo Ruspoli en verwierf al snel een internationale reputatie als ontwerper voor de rijken der aarde. Als antwoord op de steeds groeiende vraag lanceerde hij zijn eigen bedrijf in Tivoli dat zich toelegde op eigentijds meubeldesign dat met de hand werd gemaakt van luxe materialen zoals hout, marmer, roestvrij staal, messing en everzwijn. Na verloop van tijd groeide zijn team van acht uit tot 150 en kon hij winkels openen in Frankrijk en heel Europa, maar ook in New York, Miami en Los Angeles. Met de nadruk op strakke lijnen en geometrische vormen combineerden Rizzo's tafels, stoelen en accessoires eigentijdse vormen met traditionele materialen - in tegenstelling tot veel van zijn tijdgenoten, zoals Ettore Sottsass en Vico Magistretti, die plastic, schuim en andere kunststoffen in de meubelproductie populariseerden. Tot Rizzo's meest succesvolle ontwerpen behoren veel lage, doosachtige tafels van graniet, metaal, glas of gebobbeld hout, vaak verfraaid met messing of chromen accenten of ingebouwde drankkastjes of dienbladen. Twee voorbeelden van zijn meest gevierde ontwerpen zijn de Alveo Salontafel (jaren 1970) voor Mario Sabot en de ronde Yin Yang Salontafel (jaren 1970). Zijn pluchen sofa's en geometrische lampen zijn vandaag de dag ook nog steeds zeer verzamelwaardig. In 1978 verkocht Rizzo zijn bedrijf en keerde terug naar de fotografie. Hij stopte echter nooit met het ontwerpen van meubels en werkte aan zijn ontwerpen tot hij in 2013 op 84-jarige leeftijd in Parijs overleed. Hij wordt overleefd door zijn vrouw en twee dochters, die de Parijse studio blijven runnen. Zijn meubels zijn tentoongesteld in vele internationale musea en galerieën, waaronder het Metropolitan Museum of Art in New York en in de Opera Gallery in Monaco.
Referenties: Mangiarotti, Space Age, Midcentury Design, Naoorlogs, Sixties, Seventies, 60s, 70s, Verner Panton, Joe Colombo, Pierre Paulin, Tobia Scarpa, Osvaldo Borsani, Eero Saarinen, Eero Aarnio, Alvar Aalto, Alessandro Mendini, Gruppo 55, Artifort, Fritz Hanssen, Gavina, Pierre Chapo, Charlotte Perriand, Le Corbusier, Zalszupin.
Specificaties
ConditieHeel goedKleurenBruin, ZwartMateriaalHout, ChroomAantal stuks1StijlVintageMerkWilly RizzoHoogte78 cmBreedte240 cmDiepte52 cm