Joe Colombo

Joe

Cesare (bekend als Joe) Colombo, werd geboren in 1930 in Milaan. In de jaren 60 was hij zijn tijd ver vooruit en ontwierp hij gewaagde en gedurfde objecten die een sterke optimistische visie vertoonden. Zo verwierf hij zijn plaats in de geschiedenis van grote Italiaanse ontwerpers. Dankzij zijn energie en optimisme produceerde de beroemde ontwerper een buitengewoon breed oeuvre in zijn tragisch korte carrière. Hij stierf niet alleen jong – op 41-jarige leeftijd aan hartfalen – maar hij begon ook relatief laat met ontwerpen, aangezien hij zijn twintiger jaren wijdde aan schilderkunst en beeldhouwkunst.

Carrière

Zoals het geval is met veel andere ontwerpers, begon Colombo zijn kortstondige carrière niet als ontwerper. In zijn vormende jaren hield hij zich bezig met beeldende kunst zoals schilderkunst en beeldhouwkunst en studeerde hij aan de Academia di Bella Arti in Milaan. Joe Colombo startte als ontwerper pas in 1953 met een creatie van een plafond voor een jazzclub in Milaan, inclusief drie lounge ruimtes in de open lucht, een project dat hem inspireerde om zich in te schrijven voor Architectuur aan de Polytechnische Universiteit van Milaan. Later opende hij een ontwerpstudio in Milaan om in 1962 aan architectuuropdrachten te werken en met name te experimenteren met nieuwe materialen - vooral plastic. In zijn decennium als ontwerper was Colombo uitzonderlijk productief. Hij creëerde enkele van de meest gedenkwaardige producten van de jaren zestig: van de Universale, de eerste stoel die uit één enkel materiaal werd gevormd, tot de futuristische alles-in-één woonsystemen. Al zijn vroege ontwerpen hebben één ding gemeen: het zijn gedurfde sculpturale gebogen vormen.

Elda Chair

Nadat Joe Colombo in 1963 een scheepswerf bezocht die rompen van glasvezel maakte voor boten, sloeg de inspiratie toe: waarom niet dezelfde techniek gebruiken voor de basis van een stoel? Het resultaat: een ruime, futuristische fauteuil waarin zeven afneembare kussens in een gegoten glasvezel schaal 360° kunnen ronddraaien. Het zou een icoon worden en hij vernoemde het naar zijn vrouw, Elda. Deze stoel is te vinden in het Louvre, het Museum van Moderne Kunsten in New york en speelde Elda verder in de Bond-film The Spy Who Loved Me uit 1977, in de serie Space: 1999 uit de jaren 70 en in de film The Hunger Games uit 2012.