Thuis bij Cliff

WHOPPAH PORTRAITS

(Whoppah) Hi Cliff! Bedankt dat je ons welkom heet in je prachtige huis, Cliff. Kan je iets over jezelf vertellen?

(Cliff) Ik ben Cliff, 38 jaar en werkzaam als freelance illustrator en woonachtig in Utrecht. In mijn vrije tijd ga ik op citytrips met m’n vriend Arnout, bezoek ik een museum, een pretpark of ben ik met mijn appartement bezig. Ik heb veel planten en bestudeer graag architectuur, zowel binnen als buiten.

Wanneer ben je naar Utrecht verhuisd?

Aan het begin van mijn studententijd op de HKU heb ik met twee klasgenoten een antikraak flat bewoond in Kanaleneiland. Ik heb er vrienden, werk en liefde gevonden dus ik heb nooit een goede reden gehad om weg te gaan. Sinds een paar jaar huur ik een eigen woning in Lunetten.

Hoe zou je je interieurstijl omschrijven?

Je zou het haast niet denken als je om je heen kijkt maar: Bescheiden! Ik probeer eigenlijk geen luxe uitstraling te creëren maar wel een mooi leven. Ik zie het meer als een gecureerde verzameling mooie spullen, een soort design-jutten. Daarin zie je mijn liefde voor de jaren 60/70 ook in terug, al probeer ik me er niet te veel door te laten leiden. Ik houd van optimistische, vrolijke kleuren die m’n huis laten leven.

En waar vind je deze inspiratie?

Mijn liefde voor interieur komt eigenlijk voort uit mezelf te willen uiten. Het is een representatie van je persoonlijkheid. In mijn stijl zie je ook referenties terug van pretpark-design, een droomachtige wereld waarin je jezelf kan terugtrekken en eindeloos kan rondkijken. Verder verzamel ik graag vormen en kleuren die me inspireren in het maken van mijn werk.

Is er iets waar je momenteel geobsedeerd door bent?

Tafellampen! Dat zijn wat mij betreft de mooiste kunststukjes om in huis te hebben. Kleine lichtgevende sculpturen die je huis ‘s avonds de sfeer van vriendelijkheid geven overal neergezet kunnen worden. Ze hoeven niet eens te werken om mooi te staan.

Wat vind je belangrijk bij het kiezen van een stuk?

Of de hoofdvorm duidelijk en onderscheidend is. Mijn huis is heel rechthoekig en veel praktische grote meubels hebben dat vaak ook. Ik wil dat dan opbreken met speelsere vormen. Ronde kleden, bijvoorbeeld, of anders gevormde attributen, lampen en kleinere meubels. Ergens moet het aansluiting vinden bij wat er al staat, maar het moet ook een aanvulling zijn in kleur, vorm of materiaal. En soms mag dat ook een beetje “schuren”.

“Tafellampen! Dat zijn wat mij betreft de mooiste kunststukjes om in huis te hebben.”

Heb je tips of lessen die je zou willen delen, misschien iets wat je had willen weten voordat je begon?

Heb vooral veel geduld. Een ruimte is wat mij betreft niet in een week uitgedacht, ingekocht en afgewerkt. Het is een proces dat zich langzaam voltrekt doordat je dingen tegenkomt, dingen bewaart en probeert/verplaatst. Wat dat betreft probeer ik ook op intuïtie te kijken of ik iets aantrekkelijk vind en probeer dan pas te kijken of het ook zou passen, of hoe ik het passend zou kunnen maken. In mijn geval kan zoiets jaren duren voor het allemaal perfect op z’n plek is gevallen. Dus wanneer je bijvoorbeeld een plafondlamp zoekt en je kan maar niks vinden waarvan op dat moment je hart sneller van gaat kloppen, ga dan niet voor “de beste optie omdat er niks anders is”, maar laat gewoon dat peertje hangen tot je de liefdeslamp van je leven bent tegengekomen. Wie wil er wonen in een huis vol 2e en 3e keuzes?

“Ik probeer eigenlijk geen luxe uitstraling te creëren maar wel een mooi leven.”

Zoals je aangaf zijn veel items in je huis tweedehands. Hoe is dit zo gekomen?

Als student had ik niet veel te besteden en vond ik weinig gelukmakende uitkomsten in budgetvriendelijke opties van de warenhuizen. Zo ontstond de hobby met mijn beste vriend om leuke/mooie/opvallende dingen te scoren in kringloopwinkels. Wij hadden zoveel plezier in “the hunt”, omdat het hele verrassende dingen op kon leveren, dat ik daar nooit meer mee gestopt ben. En dat doe ik niet alleen met de inrichting van mijn huis, maar ook met m'n kleding, servies, gebruiksvoorwerpen etc. Natuurlijk haal ik sommige (basic) spullen ook weleens gewoon in de winkel, maar ik probeer dat wel zoveel mogelijk te laten. Ook is het een meer klimaatvriendelijke keuze om iets wat al bestaat aan te schaffen dan iets waar jouw koop het doel is van de volledige productiecyclus van een product.

Wat voor soort tweedehands shopper ben jij? Ben je een verzamelaar of meer een zorgvuldige curator?

Ik zou zeggen dat ik eerst vooral een verzamelaar ben geweest. Toen ik om de zoveel tijd verhuisde wilde ik niet zomaar iets wegdoen, want misschien zou ik er ooit plek voor hebben. Nu ik iets vasts heb, heb ik duidelijkere keuzes kunnen maken. Ook is mijn appartement vrij klein: 30m2, dus heel veel kan ik ook niet kwijt. Alles wat je ziet, is alles wat ik heb, dus als het niet past of geen aanvulling is, kan ik het niet nemen of houden.

Wat vind je het leukst aan Whoppah? Wat maakt het anders?

Op Whoppah vind je echt een goede mix tussen echt bekende design iconen maar je wordt er ook verrast. Je komt altijd dingen tegen die je van tevoren niet kan bedenken. Zo wordt het echt een soort schat jagen. Je vindt door mijn huis ook allerlei Whoppah-schatten terug, zoals die witte wandlamp.

Wat heb je gekocht op Whoppah?

Deze Bayan van Pode van Roderick Vos. Een perfect voorbeeld van iets wat ik dan tegenkom en meteen verliefd op word. Het is echt een prachtig sculpturaal, keramieken object dat de ruimte aanvult door z’n reflecterende voorkomen, tussen de natuurlijke en meer absorberende materialen. Ook deze Seks-Tre wandlamp van Ole Panton past perfect in m’n tafelkamer tussen andere referenties naar brutalisme, met zijn prachtige ruimtestation-achtige uitstraling! En de Lotus van Rob Parry, die ik opnieuw heb laten bekleden in oranje om lekker uit te springen bij de groen en blauwtinten in de hoek waar hij staat. Bij de boemerang vormige poten vond ik uiteindelijk ook de perfecte salontafel.

Waar ben je momenteel naar op zoek?

Er is nog steeds 1 stuk muur waar ik graag een brutalistisch wandsculptuur zou willen hebben. Niet te groot of te dramatisch.

“Een ruimte is wat mij betreft niet in een week uitgedacht, ingekocht en afgewerkt. Het is een proces dat zich langzaam voltrekt doordat je dingen tegenkomt.”

Wat maakt je huis voor jou een thuis?

Het idee dat deze plek helemaal van “mij” is, wetende dat het er alleen zo uit kan zien omdat ik er woon en het dus ook voor mij is. Daar veel liefde in stoppen is dus ook een stuk liefde voor jezelf.

Bedankt dat we mochten langskomen, Cliff!